دولت شهید آیتالله رئیسی به رغم عمر نسبتاً کوتاه موفق شد به یکی از پیچیدهترین چالشهای حکمرانی کشور، یعنی گرفتاری ساختار اجرایی در میانه دوگانههای کاذب پایان دهد و بدین ترتیب ریل حکمرانی را اصلاح کند. این دوگانهها گاه برساخته رسانهها بوده و گاه از دل تئوریهای وارداتی حوزه اندیشه سیاسی رشدونمو کرده بود. در طول سالهای ۱۳۶۸ تا ۱۴۰۰ مجموعه متنوعی از دوگانههای سیاسی در فضای دانشگاهی و رسانهای مطرح شد که با مشغولسازی توان کشور عملاً موجب فرصتسوزی شد. هرچند در ساحت تبیین و نظر، بطلان بسیاری از این دوگانهها پیشتر به اثبات رسیده بود، اما حضور آیتالله سیدابراهیم رئیسی در مسند ریاست جمهوری و مشی سیاستورزی او را میتوان تجلی عملی پایان یافتن مجادله بیهوده بر سر چنین دوگانههایی دانست. چهار وجه مهم این دوگانههای باطل را چنین میتوان برشمرد: ۱- دوگانه انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی: بعد از پایان جنگ تکنوکراتها با طرح این دوگانه کوشیدند بقای جمهوری اسلامی را در گرو دست کشیدن از آرمانهای انقلاب اسلامی معرفی کنند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانیه گام دوم چنین تعارضی را بیمعنا دانسته و تصریح کردند: «انقلاب اسلامی پس از نظامسازی، به رکود و خموشی دچار نشده و نمیشود و میان جوشش انقلابی و نظم سیاسی و اجتماعی تضاد و ناسازگاری نمیبیند، بلکه از نظریه نظام انقلابی تا ابد دفاع میکند.» رویکرد دولت سیزدهم در حوزههای مختلفی از جمله سیاست خارجی نشان داد که میان انقلابیگری و نظامیافتگی تعارضی در واقع وجود ندارد و میتوان هم آرمانهای انقلاب اسلامی را تعقیب کرد و هم در قامت یک دولت- ملت متعارف در صحنه سیاست بینالملل بازیگری کرد. ازاینرو میتوان رویکرد این دولت را در ام, ...ادامه مطلب
بسیاری معتقدند که بازی انتخاباتی جریان موسوم به اصلاحات طی دو دهه و نیم گذشته، از چارچوبی مشخص پیروی میکرده است. هرچند در انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶، چپها که امید چندانی به پیروزی نداشتند، در کمال ناباوری در انتخابات پیروز شدند، اما از فردای تشکیل دولت هفتم، استراتژی جدیدی در کنش انتخاباتی در پیش گرفتند که خلاصه آن «همه یا هیچ» است. یک روی سکه این راهبرد پیروزی تمامعیار در انتخابات و کسب همه کرسیهای قدرت بود، اما روی دیگر آن، رفتار مردمسالارانه انتخاباتی و واگذاری عرصه به رقیب پیروز نبود. در انتخابات شوراهای شهر اول (۱۳۷۷) و مجلس ششم (۱۳۷۸) پیروز شدند که البته اماواگرهایی در این دومی وجود داشت، اما از روزی که ورق برگشت و اقبال عمومی از اصلاحطلبان رو برگرداند، روی دیگر بازی اصلاحطلبان مشاهده شد. پس از روشن شدن نتایج انتخابات شوراهای شهر دوم (۱۳۸۱) اصلاحطلبان تمامیتخواه نتوانستند نارضایتی خود را از نتیجه پنهان کنند و در مقابل صدور حکم شهردار منتخب تهران مقاومت کردند. آنگاه که مقاومت کارساز نبود به اخراج شهردار ناهمسو از هیئت دولت بسنده کردند. در انتخابات مجلس هفتم هم شکست رئیس مجلس ششم را در انتخابات هفتم نتوانستند هضم کنند. پس نمایندگان دوره بعد را به جای نماینده، «راهیافته» خواندند. انتخابات ریاست جمهوری نهم را هم با آنکه دولت خودشان برگزار کرد، به مذاقشان خوش نیامد، پس علم تشکیک در سلامت آن را برافراشتند. نکته کانونی این «جرزنی انتخاباتی» در انتخابات ۱۳۸۸ بود که از شش ماه پیش از انتخابات، با کلیدواژه «صیانت از آرا» به استقبال جرزنی پساانتخاباتی رفتند و هشت ماه هم پس از انتخابات کشور را درگیر آشوب کردند. در واقع اینجا میتو, ...ادامه مطلب
چرا بودجه همچنان نیازمند اصلاح ساختاری است؟ اکنون در ماههای پایانی سال و موعد بررسی بودجه کل کشور، بار دیگر توصیه رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانیه تحلیلی گام دوم انقلاب اسلامی که «بودجهبندی معیوب , ...ادامه مطلب
ضرورت اصلاح ساختاری بودجهبندی معیوب و نامتوازن رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانیه تحلیلی گام دوم انقلاب اسلامی «بودجهبندی معیوب و نامتوازن» را از جمله عیوب ساختاریای که کشور با آن مواجه است دانستند , ...ادامه مطلب