هنگامی که خرمشهر پس از ماهها از چنگال بعثیها به دامان میهن بازگشت، تابلویی در ورودی آن نصب شد که بسیار معنادار بود: «به خرمشهر خوش آمدید؛ جمعیت ۳۶میلیون نفر». این استعاره زیبا البته ریشه در واقعیت نیزداشت. برای ایرانیان آن روز خرمشهر فقط یک نقطه مرزی اشغال شده به دست دشمن نبود، پاره قلب ایران بودکه به اسارت گرفته شده بود. خرمشهر برای همه ایرانیان نمادی از عزت و استقلال ایران بود و در طول ۱۹ ماه دوری آن. همگی گمشده ای داشتند که هم و غمشان بازیابی آن بود. البته همه ایرانیان نیز در بازپسگیری خرمشهر نقش آفرین بودند. آنچه در نهایت به آزادی خرمشهر منجر شد، روندی بود که در طول حدود یک سال پیش از آن دنبال شده بود و آن سپرده شدن جنگ به متن مردم بود. تبلور همین نگاه مردمی بود که حصر آبان را شکست، غرب کارون را آزاد کرد و نهایتاً خونین شهر را به خرمشهر بدل کرد. گویی همه ۳۶ میلیون نفر دلشان در آزادسازی خرمشهر بود. آزادی خرمشهر فقط بازگرداندن یک مرز جغرافیایی نبود، بازگردادن اعتماد به نفس ملی و حس «میتوانیم» به میلیونها ایرانی و اثبات موفقیت نقش آفرینی مردم در کسب موفقیتهای بزرگ بوده و هست.اکنون اگر چهل سال است که بازگشت خرمشهر را به آغوش میهن جشن میگیریم، نیک میدانیم که «خرمشهرهای بزرگی در پیش است» که باید یک به یک فتح گردد. آنچه در آن خرداد داغ ۱۳۶۱ خرمشهر را به ایران برگرداند-یعنی اتکال به خدا، باور به ما میتوانیم و تکیه بر نیروی مردم- خرمشهرهای پیش رو را هم فتح خواهدکرد.موفقیت در میدان سخت و پیچیده «جنگ اقتصادی» از جمله خرمشهرهای بزرگی است که در برابر ملت ایران قرار دارد و اگر همان سیاق نصر در جبهه خرمشهر را اینجا در پیش گیریم، پیروزی دور از انتظار نیست. الگوی موفقیت آمیز بس, ...ادامه مطلب