انتقاد فرزند شهید منا

به طور متعارف، قبل از هر انتخاباتی چهار مسئله مشارکت، رقابت، سلامت و امنیت انتخابات در حوزه نخبگانی مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد و امسال هم که دو انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان را در پیش داریم چنین بحث‌هایی کم‌وبیش مطرح است. در دور پیش رو چالشی‌ترین بحث‌ها در حوزه مشارکت است و هر یک از صاحب‌نظران دیدگاه خود را مطرح می‌کند. اما راهکار افزایش مشارکت عمومی در انتخابات چیست و چه باید کرد؟ طیفی از جریانات سیاسی دو گزاره را به‌عنوان پیش‌فرض پذیرفته‌اند و سعی می‌کنند بر همگان بقبولانند که «مشارکت نتیجه رقابتی شدن انتخابات است» و «رقابتی شدن انتخابات در صورت حذف نظارت استصوابی ممکن است.» این گزاره‌ها جدا از اینکه نفع سیاسی گویندگانشان را تا حدی آشکار می‌کند، در واقع در نتیجه «سیاسی دیدن پدیده انتخابات» است. حال‌آنکه انتخابات هرچند متصل به «امر سیاسی» است، اما مشارکت در آن پدیداری کاملاً «اجتماعی» است. درست است که بازیگران اصلی انتخابات سیاسیون و نظام سیاسی هستند، اما پیوستن عموم مردم به آن ناشی از درک و کنش اجتماعی‌شان است. بازیگران سیاسی معمولاً افراد پیرامون خود، اعضای احزاب ستاد‌های انتخاباتی و هواداران دوآتشه خود را می‌بینند و درک عمیقی از خیل عظیم مردمی که سیاست‌ورز حرفه‌ای نیستند، ندارند.  چپ‌گرایان سابق پس از آنکه کرسی قدرت را در دوم‌خرداد ۱۳۷۶ به دست آوردند و بعد نام اصلاح‌طلب بر خود نهادند و «توسعه سیاسی» را شعار خود قرار دادند، روزبه‌روز هرچه بیشتر در این دام (ادراک از لایه‌های پیرامون خود و نفهمیدن عامه مردم) افتادند. حتی سقوط سیاسی نیز آن‌ها را متوجه این خطای راهبردی نکرد و تنها واکنششان زدن برچسب «پوپولیست» به رقبای سیاسی‌شان بود. طیفی دیگر از جریانات سیاسی, ...ادامه مطلب