نزول آیه اکمال دین در روز ۱۸ ذیالحجه سال دهم هجری در غدیر خم از منظر تحلیل دینپژوهانه، رویداد مهمی است. آیه شریفهای که در آن خداوند متعال به صراحت از کامل شدن دین و اتمام نعمت سخن میگوید. آنچه دین اسلام را کامل کرد، گوهر «ولایت» و «امامت» بود تا بعد از پایان عمر شریف خاتمالانبیا، دین اسلام بالندهتر به حیات خود ادامه دهد و ایمان حقیقی بدون تحریف استمرار یابد. تبیین ولایت در روز غدیر، در واقع تبلور روح ایمان و آیندهنگری برای امت اسلامی است.امت پیامبر آخرین که باید به سوی پایان جهان حرکت کنند، نیازمند نقشه و راهنمایی هستند که آنها را در این مسیر هدایت کند و خداوند با اعطای ولایت، نعمت را بر آنان تمام کرد و امامت را واسطه فیض الهی و هدایت بشر و حفظ اسلام قرار داد. با این نگاه، غدیر فقط یک رویداد در سال ۱۰ هجری نیست، بلکه آغاز سلسله امامت برای استمرار حرکت حق است و شاید به همین دلیل است که آن را «عید اللهالاکبر» خواندهاند.استاد شهید مطهری درباره فرق بین «اکمال» و «اتمام» که در این آیه آمده، مینویسد: «اتمام» در جایی گفته میشود که سازهای قبلاً ناقص باشد؛ مانند ساختمان قبل از آنکه همه کارهایش تمام شود، آن را «ناتمام» میگویند. اما اکمال زمانی است که چیزی شاید پیکرهاش درست و تمام باشد، ولی از باب اینکه روح ندارد و آن آثاری که انتظار است، بر آن مترتب نمیشود میگویند کامل نیست. در آیه اکمال، این دستور (یعنی نصب امام علی به امامت) به اعتبار اینکه دستوری از دستورهای دین و جزئی از اجزای آن است، موجب تمام شدن دین شد. باز همین دستور به اعتبار اینکه اگر نمیبود همه دستورهای دیگر ناکامل بود، کمال همه آنها به شمار میرود؛ زیرا روح دین ولایت و امامت است و اگر انسان ولایت و ام, ...ادامه مطلب